United Nations Security Council reform: 1990-2005

Abstract

Η διατριβή διερευνά τη διαδικασία μεταρρύθμισης του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών κατά την περίοδο 1990-2005. Εξετάζει την ανάγκη επανεκτίμησης της δομής του Συμβουλίου Ασφαλείας απέναντι σε νέους παγκόσμιους παράγοντες και εσωτερικές συγκρούσεις, αποκαλύπτοντας τους περιορισμούς της δομής του, όπως αυτή καθορίστηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέσα από μια εκτενή ανάλυση διπλωματικών αρχείων, συζητήσεων και προτάσεων μεταρρύθμισης, η διατριβή παρέχει μια συνολική εξέταση αυτών των προκλήσεων. Τα στοιχεία που παρουσιάζονται απεικονίζουν ένα Συμβούλιο Ασφαλείας που αγωνίζεται να προσαρμοστεί στα παγκόσμια δεδομένα, που διαρκώς αλλάζουν, εμποδιζόμενο από την απροθυμία των πέντε Μονίμων Μελών (P5) να παραιτηθούν από τις προνομιούχες θέσεις τους, αλλά και τις δυσκολίες στην επίτευξη συναίνεσης για την εκπροσώπηση των αναδυόμενων δυνάμεων. Η διατριβή αυτή τονίζει την ανάγκη για ένα Συμβούλιο Ασφαλείας που είναι ικανό να αντιμετωπίσει τις πολυπλοκότητες του 21ου αιώνα. Επισημαίνει την ανάγκη του Συμβουλίου Ασφαλείας να ισορροπήσει την παράδοση με την αλλαγή, υπογραμμίζοντας τον κρίσιμο ρόλο του στη διεθνή διακυβέρνηση. Η προσπάθεια μεταρρύθμισης του Συμβουλίου Ασφαλείας είναι συνεχιζόμενη κι απαιτεί διαρκείς διαπραγματεύσεις, καθώς και δέσμευση στη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια.This thesis explores the process of reforming the United Nations Security Council (UNSC) during the period 1990-2005. It examines the necessity of re-evaluating the UNSC's structure in response to new global actors and internal conflicts, revealing the limitations of its post-World War II design. Through an extensive analysis of diplomatic records, debates, and reform proposals, this thesis provides a comprehensive examination of these challenges. The evidence presented portrays a Council struggling to adapt to a changing global landscape, hindered by the reluctance of the Permanent Five (P5) members to cede their privileged positions and the difficulties in reaching consensus on the representation of emerging powers. This thesis points out the necessity for a UNSC that is equipped to address the complexities of the 21st century. It emphasizes the Council's need to balance tradition with transformation, underscoring its crucial role in international governance. The story of UNSC reform is ongoing, necessitating continuous negotiation, and commitment to international peace and security.