Η διαμεσολάβηση της αποδοχής της αλλαγής για την ενίσχυση της αντιλαμβανόμενης προσαρμοστικής απόδοσης των εργαζομένων στο υβριδικό μοντέλο εργασίας

Abstract

Η παρούσα έρευνα εξετάζει την έμμεση επίδραση προσωπικών και οργανωσιακών παραγόντωνστην αντιλαμβανόμενη προσαρμοστική απόδοση των εργαζομένων μέσω της αποδοχής της αλλαγής. Συγκεκριμένα, μελετάει το εάν και πώς η προσαρμοστικότητα των ανθρώπων που εργάζονται σε ένα υβριδικό μοντέλο εργασίας επηρεάζεται από την αυτό-αποτελεσματικότητα, τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες, τις ψηφιακές τους δεξιότητες, την αντιλαμβανόμενη υποστήριξη και την πρόσβασή τους σε ανατροφοδότηση, με την αποδοχή του νέου τρόπου εργασίας να διαμεσολαβεί στις παραπάνω επιμέρους σχέσεις. Για τη διερεύνηση της κεντρικής αυτής υπόθεσης, διενεργήθηκε ποσοτική έρευνα, με τη χρήση ερωτηματολογίου, με το τελικό δείγμα να καθορίζεται σε 166 εργαζομένους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα στην Ελλάδα, οι οποίοι τηλεργάζονται τουλάχιστον μία ολόκληρη ημέρα την εβδομάδα. Τα αποτελέσματα που προκύπτουν μέσω της στατιστικής ανάλυσης των δεδομένων επιβεβαιώνουν τη μερική διαμεσολάβηση της αποδοχής της αλλαγής στις σχέσεις ανάμεσα στις επικοινωνιακές δεξιότητες, τις ψηφιακές δεξιότητες, την αντιλαμβανόμενη υποστήριξη και την πρόσβαση σε ανατροφοδότηση με την αντιλαμβανόμενη προσαρμοστική απόδοση. Παράλληλα, η θετική συσχέτιση της αποδοχής της αλλαγής με την προσαρμοστική απόδοση κρίνεται ως στατιστικά σημαντική. Ακόμη, η εργασιακή ικανοποίηση αφότου επέλθει η αλλαγή διαμεσολαβεί θετικά στη σχέση ανάμεσα στην αποδοχή της αλλαγής και την αντιλαμβανόμενη προσαρμοστική απόδοση των εργαζομένων. Τέλος, η εν λόγω έρευνα επιχειρεί να αναδείξει ορισμένα σημεία, τα οποία οφείλουν να αξιοποιήσουν οι επαγγελματίες ΔΑΔ. Μέσω της εφαρμογής στοχευμένων πρακτικών, οι επαγγελματίες ΔΑΔ μπορούν να επηρεάσουν θετικά την αποδοχή του υβριδικού μοντέλου εργασίας από τους εργαζόμενους και εν τέλει την προσαρμοστική τους απόδοση.

This thesis examines the indirect impact of several personal and organizational factors on employees’ perceived adaptive performance through change acceptance. In particular, it explores if and how employees’ adaptability in the hybrid work model is affected by their self-efficacy, their communications skills, their digital skills, the perceived support and their access to feedback, while the acceptance of this new flexible arrangement mediates each one of the above-mentioned relationships. For the exploration of this main hypothesis, quantitative research was conducted, and the data was collected using an online questionnaire. The final sample of the research consists of 166 employees of the private and public sector in Greece, who telework at least one full day per week. The results, which emerged from the statistical analysis of the data, confirm the partial mediation of change acceptance in the individual relationships between the communication skills, digital skills, perceived support, access to feedback, and employee’s perceived adaptive performance. Moreover, the positive correlation between change acceptance and adaptive performance is found to be statistically important. In addition, job satisfaction after change positively mediates the relationship between change acceptance and employees’ perceived adaptive performance. Lastly, the research endeavors to highlight some key-points, in which HR professionals should invest. By implementing targeted practices, HR professionals could positively affect the acceptance of the hybrid work model by the employees and ultimately, their adaptive performance in it.