Οι διαπραγματεύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης

Abstract

Η διπλωματική εργασία αυτή εξετάζει τη διαπραγματευτική διαδικασία που οδήγησε στη δημιουργία του Next Generation EU και του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας ως απάντηση στις επιπτώσεις της πανδημίας Covid-19. Μέσα από θεωρητικές προσεγγίσεις, όπως οι two-level games και ο διακυβερνητισμός, αναλύονται οι στρατηγικές διαπραγματεύσεων, οι συμμαχίες κρατών – με ιδιαίτερη έμφαση στις φειδωλές χώρες και τις χώρες του Νότου – και ο ρόλος της ομοφωνίας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Η έρευνα βασίζεται σε επίσημα έγγραφα, στατιστικά δεδομένα και δημοσιογραφικές αναφορές για να αναδείξει πώς οι εσωτερικές πολιτικές πιέσεις και το κόστος μη συμφωνίας διαμόρφωσαν το τελικό αποτέλεσμα. Τα ευρήματα δείχνουν ότι, παρά τις διαφορές, επιτεύχθηκε ένας ιστορικός συμβιβασμός μέσω του κοινού δανεισμού, ο οποίος θέτει τα θεμέλια για μελλοντική δημοσιονομική συνεργασία στην ΕΕ.

This thesis examines the negotiation process that led to the creation of Next Generation EU and the Recovery and Resilience Facility as a response to the Covid-19 pandemic. Utilizing theoretical frameworks such as two-level games and intergovernmentalism, the study analyzes the negotiation strategies, alliances among member states—particularly between frugal countries and Southern states—and the role of unanimity in the European Council. The research, based on official documents, statistical data, and media reports, reveals how domestic political pressures and the cost of no agreement shaped the final outcome. The findings indicate that despite divergent interests, a historic compromise was reached through joint borrowing, laying the groundwork for future fiscal integration within the EU.