Hedge funds performance evaluation, a portfolio construction and applications

Abstract

We evaluate performance of hedge funds in order to construct top decile portfolios. In our study, we have the monthly returns of ten hedge funds and the monthly returns of fourteen market indices. We apply four different models for each hedge fund. The data from the last year of each hedge fund is used in the out-of-sample analysis. From each model, we receive the best two performing hedge funds. Consequently, we construct four different portfolios. The first kind of model is the single factor, the second is the three-factor of Fama and French (1993) and the third is the four-factor model of Carhart (1997). The fourth kind is a multifactor model. We use a backward selection approach in order to identify a suitable set of market indices for each hedge fund.In the following, the models, which we have described above, are reused, applying Generalized Autoregressive Conditional Heteroskedasticity GARCH(1,1) models in order to capture the conditional heteroskedasticity or volatility clustering. Specifically, GARCH(1,1) models describe the conditional variances and covariances of financial time series. Therefore, we construct another four portfolios. Using some measures of risk, we compare these eight portfolios and we conclude by choosing the best top decile portfolio.

Η αποτίμηση της απόδοσης των κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνου και η κατασκευή top deciles χαρτοφυλακίων είναι ο αντικειμενικός σκοπός αυτής της εργασίας. Έχουμε στη διάθεσή μας, τις μηνιαίες επιστροφές δέκα κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνου και τις μηνιαίες επιστροφές δεκατεσσάρων χρηματιστηριακών δεικτών. Εφαρμόζουμε τέσσερα διαφορετικά μοντέλα για κάθε ένα από τα δέκα κεφάλαια. Από την εφαρμογή κάθε μοντέλου, για το σύνολο των δέκα κεφαλαίων, λαμβάνουμε τα δύο καλύτερα από πλευράς απόδοσης. Συνεπώς, κατασκευάζουμε τέσσερα διαφορετικά χαρτοφυλάκια. Το πρώτο μοντέλο που εφαρμόζουμε περιλαμβάνει ένα παράγοντα. Το δεύτερο είναι το μοντέλο των Fama και French (1993). Το τρίτο είναι του Carhart (1997). Το τελευταίο μοντέλο περιλαμβάνει όλους τους χρηματιστηριακούς δείκτες για κάθε κεφάλαιο αντιστάθμισης κινδύνου. Με τη μέθοδο επιλογής κατάλληλων μεταβλητών backward καταλήγουμε σε μοντέλα ικανότερα από πλευράς ερμηνείας της διακύμανσης. Εν συνεχεία, επαναχρησιμοποιούμε τα προαναφερθέντα μοντέλα, εφαρμόζοντας τα γενικευμένα αυτοπαλίνδρομα μοντέλα υπό συνθήκη ετεροσκεδαστικότητας GARCH(1,1), με σκοπό να περιγράψουμε τις δεσμευμένες διακυμάνσεις και συνδιακυμάνσεις των χρηματοοικονομικών χρονολογικών σειρών. Επομένως, κατασκευάζουμε άλλα τέσσερα χαρτοφυλάκια. Στο τελευταίο σκέλος της εργασίας εφαρμόζουμε διάφορα μέτρα υπολογισμού του κινδύνου και της λειτουργίας κάθε χαρτοφυλακίου με σκοπό να καταλήξουμε στο καλύτερο μοντέλο από πλευράς απόδοσης.