Διεθνής εμπειρία επί των ασφαλιστικών-συνταξιοδοτικών συστημάτων, η ελληνική περίπτωση : σύστημα & στοιχεία παροχών συντάξεων, προοπτικές-συμπεράσματα

Abstract

Ο θεσμός της κοινωνικής ασφάλισης, αποτελεί μέρος των επιδιώξεων του σύγχρονου κοινωνικού κράτους για την κοινωνική προστασία των πολιτών, στα πλαίσια άσκησης της εθνικής κοινωνικής πολιτικής του. Η βασική αρχή του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής πολιτικής είναι η συνολική κοινωνική αλληλεγγύη, δημόσιου ή ιδιωτικού χαρακτήρα. Πρόκειται για ένα θεσμό ο οποίος απέκτησε τη σημερινή δυναμική μορφή του μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οπότε αναγνωρίστηκε στο κράτος ένας ευρύτερος κοινωνικός ρόλος, με έμφαση της οικονομικής πολιτικής σε αναδιανεμητικούς στόχους. Με τις πολλαπλές λειτουργίες της κοινωνικής ασφάλισης επιτελείται μια μεγάλης έκτασης μετατόπιση της αγοραστικής δύναμης, από τον οικονομικά ενεργό στο μη ενεργό πληθυσμό, από τους υγιείς στους ασθενείς, από τα υψηλότερα στα χαμηλότερα εισοδήματα. Το δικαίωμα της ασφαλιστικής προστασίας είναι κατοχυρωμένο συνταγματικά και σε κάθε χώρα υλοποιείται με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με το πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, το επίπεδο ανάπτυξης, τις εθνικές παραδόσεις, τις προτεραιότητες και τη φιλοσοφία της. Παρά τις επιμέρους διαφορές, όμως, τόσο στην κοινωνική, όσο και στην πολιτική οργάνωση των χωρών, παρατηρείται γενικά σύγκλιση των ευρύτερων επιδιώξεων και των τελικών στόχων.