Το φαινόμενο της "γυάλινης οροφής": διαγενεακές προσεγγίσεις στην Ελλάδα

Abstract

Σκοπός της παρούσας διπλωματικής είναι η μελέτη και κατανόηση του φαινομένου της «γυάλινης οροφής» που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες εντός του ελληνικού επιχειρηματικού πλαισίου και αυτό μέσα από το πρίσμα των διαφορετικών γενεών. Σύμφωνα με τους Weyer (2007) και Oakley (2000), υπάρχει μία έντονη αντίφαση ανάμεσα στην αυξημένη παρουσία γυναικών στην αγορά εργασίας και στην περιορισμένη πρόσβασή τους σε θέσεις ηγεσίας. Αυτό λοιπόν χαρακτηρίστηκε ως το φαινόμενο της «γυάλινης οροφής». Οι Baby Boomers, Generation X, Millennials - Generation Y, Generation Z είναι τέσσερις από τις οκτώ γενιές που θα μας απασχολήσουν στην παρούσα μελέτη. Αποτελούν ομάδες ανθρώπων με παρόμοιες ηλικίες και εμπειρίες, αλλά και κοινές επιρροές σε πολλούς τομείς της ζωής. Κάθε μία από αυτές τις γενιές διαθέτει τα δικά της μοναδικά χαρακτηριστικά και τρόπους επικοινωνίας, αντικατοπτρίζοντας τις κοινωνικές, πολιτισμικές και τεχνολογικές τάσεις της εποχής τους (Williams & Page, 2011). Παλαιές νοοτροπίες και προκαταλήψεις, όπως τα φυλετικά στερεότυπα που θεωρούν τις γυναίκες λιγότερο ικανές για ηγετικές θέσεις, ο αποκλεισμός τους από δίκτυα, όπως η δυνατότητα του mentoring και η έλλειψη ενός σημαντικού αριθμού γυναικών στις ανώτερες θέσεις, είναι εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες αναφορικά με την εξέλιξή τους (Kulik & Rae, 2019). Καταλήγουμε, λοιπόν, συνδυάζοντας το φαινόμενο της «γυάλινης οροφής» με τις διαφορετικές γενιές, να προσεγγίσουμε ερευνητικά και να μελετούμε σε βάθος το πως εξελίχθηκε το φαινόμενο διαχρονικά και το χρόνο που χρειάστηκαν οι γυναίκες των διαφορετικών γενεών να ανελιχθούν και να φτάσουν την κορυφή, σπάζοντας τελικά τη «γυάλινη οροφή». Κεντρικός σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη του φαινομένου και πως αυτό εξελίχθηκε μέσα από κοινωνικές, εργασιακές και πολιτικές αλλαγές, εξετάζοντας σε βάθος τις στρατηγικές που ακολούθησαν οι γυναίκες των διαφορετικών γενεών με στόχο την υπερπήδηση του συγκεκριμένου εμποδίου. Η ισότητα των δύο φύλων εντός της εργασίας δεν αποτελεί μόνο ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά είναι και ζήτημα κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης.The purpose of this thesis is to study and understand the phenomenon of the glass ceiling that women face within the Greek business environment, examined through the lens of different generations. According to Weyer (2007) and Oakley (2000), there is a striking contradiction between the increased presence of women in the labor market and their limited access to leadership positions. This contradiction has been characterized as the glass ceiling phenomenon.The study focuses on four of the eight generational cohorts: Baby Boomers, Generation X, Millennials (Generation Y), and Generation Z. These generations comprise groups of individuals who share similar ages and experiences, as well as common influences in various aspects of life. Each generation possesses unique characteristics and communication styles, reflecting the social, cultural, and technological trends of its time (Williams & Page, 2011).Traditional mindsets and biases—such as gender stereotypes that perceive women as less capable of leadership roles, their exclusion from professional networks (such as mentoring opportunities), and the underrepresentation of women in senior positions—act as barriers to women's career advancement (Kulik & Rae, 2019).By combining the glass ceiling phenomenon with a generational perspective, this research aims to explore how this issue has evolved over time and how long it has taken women from different generations to break through the glass ceiling and reach top leadership positions. The central objective of this study is to examine the progression of the phenomenon through social, workplace, and political changes, while analyzing in depth the strategies employed by women of different generations to overcome this obstacle.Gender equality in the workplace is not only a matter of social justice but also a fundamental driver of socioeconomic development.