The relativism effect on neutrality and impartiality during the mediation procedure

Abstract

Every single moment, each individual on this planet negotiates. This constant process has many prerequisites depending on the specific scenario. On many occasions negotiation may collapse due to the divergent opinions that the disputers possess. This is the reason for a mediator’s assistance. The considered credentials for this intermediary are primarily ”neutrality” and ”impartiality”. But it is widely observed that every person may have his/her own point of view, which as a fact will affect those aforementioned notions in definition and on application as well. Different experiences in different environments may lead to those various beliefs, which is one of the aspects of the idea of relativism.This dissertation aims to provide a comprehensive description of the effect of relativism on the notions of neutrality and impartiality for the mediator, and the importance that it has on the mediation procedure itself, conditions that have not been clearly understood yet. It retrospectively presents relativism through the ages and analyzes its relationship to the notions of neutrality and impartiality after presenting their ample, from contradicting to converging, definitions. These concepts are undoubtedly entangled in the scientific community as a result of the relativism effect, which was expected from the beginning. The most prominent outcome of this effect though is the fact that the chase of the neutral and impartial mediator is futile. The pursuance instead should be limited for the most capable one, depending on the situation.

Κάθε στιγμή, το κάθε άτομο στον πλανήτη διαπραγματεύεται. Αυτή η διαρκής διαδικασία έχει πολλές προϋποθέσεις εξαρτώμενη από το κάθε συγκεκριμένο σενάριο. Σε πολλές περιπτώσεις η διαπραγμάτευση μπορεί να καταρρεύσει εξαιτίας των αποκλίνουσων απόψεων τις οποίες κατέχουν οι διαπραγματευόμενες πλευρές. Αυτή είναι η αιτία για την ανάγκη βοήθειας ενός διαμεσολαβητή του οποίου ως απαραίτητα προσόντα θεωρούνται η ουδετερότητα και η αμεροληψία. Αλλά έχει γενικά παρατηρηθεί πως κάθε άτομο έχει τη δική του οπτική αντίληψη, το οποίο ως γεγονός επηρεάζει τις προαναφερθείσες έννοιες, ως ορισμό και ως προς την εφαρμογή τους. Διαφορετικές εμπειρίες σε διαφορετικά περιβάλλοντα μπορεί να οδηγήσουν σε ποικίλες πεποιθήσεις, το οποίο είναι μια από τις απόψεις περί της ιδέας του σχετικισμού.Αυτή η εργασία σκοπεύει να προσφέρει μια κατανοητή περιγραφή της επίδρασης του σχετικισμού στις έννοιες της ουδετερότητας και της αμεροληψίας του διαμεσολαβητή και τη σημασία που έχει στην ίδια τη διαδικασία της διαμεσολάβησης, συνθήκες οι οποίες δεν έχουν κατανοηθεί πλήρως έως σήμερα. Παρουσιάζεται αναδρομικά ο σχετικισμός δια μέσω των αιώνων και αναλύεται η σχέση του με τις έννοιες της ουδετερότητας και αμεροληψίας αφού παρουσιάζονται οι άφθονοι, από συγκλίνοντες έως αποκλίνοντες ορισμοί αυτών. Αυτές οι ιδέες είναι αδιαμφισβήτητα μπερδεμένες εντός της επιστημονικής κοινότητας ως αναμενόμενο αποτέλεσμα της επίδρασης του σχετικισμού. Το πιο επιφανές αποτέλεσμα της επίδρασης αυτής είναι το γεγονός ότι η επιδίωξη για εξεύρεση ενός ουδέτερου και αμερόληπτου διαμεσολαβητή είναι ουσιαστικά άσκοπη. Αντ' αυτού θα έπρεπε να περιορίζεται για την εύρεση του πιο ικανού, ανάλογα με την περίπτωση.