| Περίληψη : | Η δυσλεξία είναι μια «ειδική μαθησιακή δυσκολία» που απασχολεί το 5–10% του πληθυσμού παγκοσμίως. Είναι ένα σύνδρομο, μια ειδική αναπτυξιακή διαταραχή, νευρολογικής–βιολογικής αιτιολογίας, που προκαλεί δυσκολία στην εκμάθηση ανάγνωσης και γραφής, η οποία δεν οφείλεται σε νοητική καθυστέρηση, σοβαρές εγκεφαλικές βλάβες, ψυχικές διαταραχές, πολιτισμική αποστέρηση και παθήσεις όπως κακή όραση και ακοή. Για την αντιμετώπιση της δυσλεξίας δεν υπάρχει ενιαία συνταγή. Κάθε παιδί έχει τη «δική» του δυσλεξία και επομένως χρειάζεται διαφορετική αντιμετώπιση. Εφόσον υπάρχει η έγκαιρη και σωστή διάγνωση, η ακριβής εντόπιση των αδυναμιών του παιδιού και η έγκαιρη αντιμετώπιση με εξατομικευμένο πρόγραμμα διδασκαλίας, η δυσλεξία θεραπεύεται κατά πολύ. Η μη έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπισή της οδηγεί το παιδί σε χαμηλή αυτοεκτίμηση, σε αίσθημα αποτυχίας και απόρριψης. Στην παρούσα εργασία μελετάται κατά πόσο οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης με τις σπουδές και τις γνώσεις που έχουν μπορούν να αναγνωρίζουν έγκαιρα και να αντιμετωπίζουν επιτυχώς τη δυσλεξία, τη στιγμή που βρίσκονται «άοπλοι» στην προσπάθειά τους να αναγνωρίσουν και να βοηθήσουν επιτυχώς τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες. Για τη συλλογή πληροφοριών που αφορούν την παρούσα εργασία οργανώθηκε και διεξήχθη δειγματοληπτική έρευνα με ερωτηματολόγιο που δόθηκε σε εκπαιδευτικούς που δουλεύουν σε σχολεία της Καλλιθέας και του Μοσχάτου, η οποία κατέδειξε την αναποτελεσματικότητα των εκπαιδευτικών λόγω μη επαρκών σπουδών και γνώσεων.
Dyslexia is a “specific learning disability” concerning 5-10% of the worldwide population. It is a syndrome, a specific development disorder, neurological-genetic based which causes difficulty in effective reading and writing. This disorder is not due to any mental disabilities, serious cerebral impairment, emotional disorders or socio-cultural deprivation, nor to bad eyesight or hearing. In dealing with dyslexia there is no standard method. Each child has his/her “own” dyslexia and therefore they are approached individually. The key to dealing with dyslexia is an early and proper diagnosis which means pin-pointing the weakness and following a certain educational syllabus. Lack of prompt diagnosis leads to low self - esteem and poor self -confidence, as well as to a permanent feeling of failure and rejection. This dissertation is tackling the issue of how well-qualified the primary teachers are so as to be able to recognize promptly and assist dyslexic students successfully. For this dissertation, information was gathered from a questionnaire distributed to teachers in the areas of Kallithea and Moschato. The outcome of the research showed the incapability of the teachers, due to their lack of further studies and knowledge, to help students with learning disabilities effectively.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.