Λογότυπο αποθετηρίου

Πλοήγηση ανά Συγγραφέα "Chouzouris, Eirinaios"

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
Φιλτράρετε τα αποτελέσματα πληκτρολογώντας τα πρώτα γράμματα
Τώρα δείχνει 1 - 1 από 1
  • Μικρογραφία εικόνας
    Τεκμήριο
    Keynesian economics, monetarism, new classical economics, and supply-side economics: from Great Depression to Great Recession
    (2023-02-28) Χουζούρης, Ειρηναίος; Chouzouris, Eirinaios; Athens University of Economics and Business, Department of Economics; Vasilatos, Evangelos; Philippopoulos, Apostolos; Alogoskoufis, Georgios
    Ο κόσμος υπέστη αναταραχή όταν ξέσπασε η Μεγάλη Ύφεση. Τράπεζες, επιχειρήσεις, και το κοινό υπέκυψαν στους τροχούς της οικονομικής ύφεσης. Οι τομείς της μεταποίησης και της γεωργίας επιδεινώθηκαν, η ανεργία εκτινάχθηκε στα ύψη και πολλά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα χρεοκόπησαν. Ο Τζον Μέιναρντ Κέινς πρωτοστάτησε στην πρώτη μακροοικονομική θεωρία που προσπάθησε να εξηγήσει και να αναλύσει τους μηχανισμούς της Μεγάλης Ύφεσης μέσω των επιπτώσεων της συνολικής ζήτησης στον πληθωρισμό και την παραγωγή. Τα κεϋνσιανά οικονομικά ευδοκίμησαν μέχρι τη δεκαετία του 1960, όταν ο μονεταρισμός ξεκίνησε μια μακροοικονομική επανάσταση. Διατυπωμένη από τον Μίλτον Φρίντμαν, η θεωρία αυτή αντιτάχθηκε στις βασικές αρχές των κεϋνσιανών οικονομικών και μετατόπισε την προσοχή στις επιπτώσεις της κεντρικής τραπεζικής και της προσφοράς χρήματος στην οικονομία. Κατά τον στασιμοπληθωρισμό της δεκαετίας του 1970, η φήμη των κεϋνσιανών οικονομικών υποχώρησε περαιτέρω, καθώς αντιφάσκει με την αντίληψη του Κέινς για τα αντισταθμιστικά οφέλη του πληθωρισμού και της ανεργίας. Μια νέα μακροοικονομική θεωρία προέκυψε λόγω των επικρίσεων, ιδίως της κριτικής του Λούκας. Τα Νέα Κλασικά Οικονομικά οικοδόμησαν την ταυτότητά τους γύρω από το νεοκλασικό πλαίσιο, χρησιμοποιώντας μικροοικονομικά θεμέλια στη μακροοικονομική ανάλυση. Οι δύο κύριες υποθέσεις των Νέων Κλασικών Οικονομικών είναι οι ορθολογικές προσδοκίες και η μεγιστοποίηση της χρησιμότητας. Στο ίδιο χρονικό διάστημα, τα οικονομικά της Προσφοράς έκαναν το ντεμπούτο τους, αντιτιθέμενα στην κεϋνσιανή οικονομική σκέψη. Αυτή η μακροοικονομική θεωρία πρότεινε ότι το ελεύθερο εμπόριο, η μείωση των ρυθμίσεων και η μείωση των φόρων θα έφερναν οικονομική ανάπτυξη. Αυτές οι τέσσερις μακροοικονομικές θεωρίες αναπτύχθηκαν με την πάροδο του χρόνου και δημιούργησαν πολλούς επικρατέστερους απογόνους, όπως τα Νέα Κεϋνσιανά Οικονομικά που υιοθέτησαν τόσο κεϋνσιανά όσο και νεοκλασικά στοιχεία.