Λογότυπο αποθετηρίου

Πλοήγηση ανά Συγγραφέα "Valasiou, Aris"

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
Φιλτράρετε τα αποτελέσματα πληκτρολογώντας τα πρώτα γράμματα
Τώρα δείχνει 1 - 1 από 1
  • Μικρογραφία εικόνας
    Τεκμήριο
    Approaches to bounded rationality: the case of time inconsistency
    (2020-03-18) Βαλασίου, Άρης; Valasiou, Aris; Athens University of Economics and Business, Department of Economics; Παλυβός, Θεόδωρος; Βέττας, Νικόλαος
    Η πλήρης ορθολογικότητα είναι ο θεμέλιος λίθος της Οικονομικής Επιστήμης. Παρ' όλα αυτά, υπάρχει μια συνεχιζόμενη προσπάθεια χαλάρωσης αυτής της υπόθεσης στην οικονομική βιβλιογραφία, η οποία στηρίζεται τόσο σε πειραματικά όσο και εμπειρικά δεδομένα. Η εργασία αυτή εστιάζει σε μια συγκεκριμένη κατηγορία μοντέλων πεπερασμένης ορθολογικότητας, τα οποία περιλαμβάνουν χρονικά ασυνεπείς οικονομικούς φορείς που δίνουν δυσανάλογη βαρύτητα σε άμεσα υλοποιήσιμα ενδεχόμενα σε σχέση με αυτά που πραγματοποιούνται με κάποια καθυστέρηση. Κάνω μια επισκόπηση των διαθέσιμων πειραματικών δεδομένων που υποδεικνύουν την χρονική ασυνέπεια των οικονομικών φορέων και τα προβλήματα αυτοελέγχου που αυτοί αντιμετωπίζουν, καθώς και τους επικρατούντες τρόπους μοντελοποίησης τους, όπως οι (β,δ) προτιμήσεις. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό αυτών των μοντέλων είναι η διάκριση μεταξύ 'επιτήδευσης' (sophistication) και 'αφέλειας' (naïvete) αναφορικά με τον βαθμό επίγνωσης των ατόμων για τα προβλήματα αυτοελέγχου που αντιμετωπίζουν. Επιλέον, παρουσιάζεται μια πληθώρα περιπτώσεων στις οποίες η χρονική ασυνέπεια μας βοηθάει να εξηγήσουμε κάποιες παρατηρήσεις, όπως η τάση των ατόμων να κωλυσιεργούν, ή οι λάθος προβλέψεις τους για την μελλοντική συμμετοχή τους σε γυμναστήρια. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην περίπτωση του εθισμού, όπου αντιπαρατίθενται δύο μοντέλα που υποθέτουν πλήρη και πεπεραμένη ορθολογικότητα, αντίστοιχα, και μελετώνται οι επιπτώσεις που έχει η κάθε υπόθεση σε ζητήματα οικονομικής πολιτικής. Ένας αρκετά υψηλότερος φόρος κατανάλωσης τσιγάρων δικαιολογείται αν υποτεθούν χρονικά ασυνεπείς φορείς, καθώς και άλλα μέτρα που λειτουργούν ως δεσμευτικοί μηχανισμοί για αυτούς. Τέλος, συζητώ εν συντομία θεωρητικούς λόγους για την υιοθέτηση της υπόθεσης της πεπερασμένης ορθολογικότητας, και απαντώ σε κάποιες κριτικές που εγείρονται εναντίον της, όπως αυτή της καταλληλότητας χρήσης 'εκλογικευμένων' μοντέλων περιγραφής της ανθρώπινης συμπεριφοράς.