| Abstract : | The poor physical health faced by people with mental illness has been the subject of growing attention, but there has been less focus on the issue of oral health even though it is an important part of physical health. Psychiatric patients have increased co morbid physical illness. There is less information concerning dental disease in this population in spite of risk factors including diet and psychotropic side-effects (such as xerostomia). This paper is based on Kisely et. al. (2011) and its aim was to compare the oral health of people with severe mental illness with that of the general population. Another aim of the thesis is to provide a real data comparison between three fixed effects methods for the calculation of the fixed effects estimate (Mantel-haenszel, Peto and Inverse variance). A systematic search for studies from the past 20 years was conducted using Medline, PsycINFO, Embase and article bibliographies. Papers were independently assessed. The primary outcome using the package R and the library “meta” and “metafor” for the analysis of the data was: total tooth loss (edentulousness), the end-stage of both untreated caries and periodontal disease, and dental decay through standardized measures: the mean number of decayed, missing and filled teeth (DMFT) or surfaces (DMFS). For studies lacking a control group controls of similar ages from a community survey within 10 years of the study were used.As result 21 papers were identified of which 14 had sufficient data (n = 2784 psychiatric patients) and suitable controls (n = 31 084) for a fixed effect and a random effects meta-analysis. People with severe mental illness had 3.4 times the odds of having lost all their teeth than the general community (95% CI 1.6–7.2). They also had significantly higher scores for DMFT (mean difference 6.2, 95% CI 0.6–11.8) andIIIDMFS (mean difference 14.6, 95% CI 4.1–25.1). Fluoridated water reduced the gap in oral health between psychiatric patients and the general population. Psychiatric patients have not shared in the improving oral health of the general population. Management should include oral health assessment using standard checklists that can be completed by non-dental personnel. Interventions include oral hygiene and management of xerostomia.
Η κακή σωματική υγεία που αντιμετωπίζουν τα άτομα με ψυχικές ασθένειες έχει αποτελέσει αντικείμενο αυξανόμενης προσοχής, αλλά έχει επικεντρωθεί λιγότερο στο θέμα της στοματικής υγείας, παρόλο που αποτελεί σημαντικό μέρος της σωματικής υγείας. Οι ψυχιατρικοί ασθενείς έχουν αυξημένη συνυπάρχουσα σωματική ασθένεια. Υπάρχουν λιγότερες πληροφορίες σχετικά με τις οδοντικές ασθένειες σε αυτόν τον πληθυσμό, παρά τους παράγοντες κινδύνου, συμπεριλαμβανομένων των διατροφικών και ψυχοτρόπων παρενεργειών (όπως η ξηροστομία). Αυτό το έγγραφο βασίζεται στη δημοσίευση των Kisely et. al. (2011) και στόχος του ήταν να συγκρίνει την στοματική υγεία των ατόμων με σοβαρές ψυχικές ασθένειες με αυτά του γενικού πληθυσμού. Ένας άλλος στόχος της εργασίας είναι να υπάρξει πραγματική σύγκριση δεδομένων μεταξύ τριών μεθόδων για τον υπολογισμό της εκτίμησης των αποτελεσμάτων (Mantel-haenszel, Peto και Inverse variance). Μια συστηματική αναζήτηση για μελέτες από τα τελευταία 20 χρόνια διεξήχθη χρησιμοποιώντας Medline, PsycINFO, Embase και βιβλιογραφίες άρθρων. Τα έγγραφα αξιολογήθηκαν ανεξάρτητα. Το πρωτεύον αποτέλεσμα με τη χρήση της γλώσσας R και της βιβλιοθήκης «meta» και «metafor» για την ανάλυση των δεδομένων ήταν: ολική απώλεια των δοντιών (edentulousness), το τελικό στάδιο τόσο της τερηδόνας όσο και της περιοδοντικής νόσου και της οδοντικής αποσύνθεσης μέσω τυποποιημένων μέτρων : ο μέσος αριθμός των τερηδονισμένων, ελλειπόντων και εμφραγμένων δοντιών (DMFT) ή επιφανειών (DMFS). Για μελέτες που δεν είχαν ομάδα ελέγχου, χρησιμοποιήθηκαν έλεγχοι παρόμοιων ηλικιών από μια κοινοτική έρευνα εντός 10 ετών από τη μελέτη. Ως αποτέλεσμα, προσδιορίστηκαν 21 έγγραφα από τα οποία 14 είχαν επαρκή δεδομένα (n = 2784 ψυχιατρικούς ασθενείς) και κατάλληλους μάρτυρες (n = 31 084)Vγια σταθερό αποτέλεσμα και μετα-ανάλυση τυχαίων αποτελεσμάτων. Τα άτομα με σοβαρή διανοητική ασθένεια είχαν 3,4 φορές περισσότερες πιθανότητες να χάσουν όλα τα δόντια τους από τη γενική κοινότητα (95% CI 1,6-7,2). Επίσης, είχαν σημαντικά υψηλότερες βαθμολογίες για DMFT (μέση διαφορά 6.2, 95% CI 0.6-11.8) και DMFS (μέση διαφορά 14.6, 95% CI 4.1-25.1). Το φθοριωμένο νερό μείωσε το κενό στην στοματική υγεία μεταξύ των ψυχιατρικών ασθενών και του γενικού πληθυσμού. Οι ψυχιατρικοί ασθενείς δεν έχουν συμμετάσχει στη βελτίωση της στοματικής υγείας του γενικού πληθυσμού. Η διαχείριση θα πρέπει να περιλαμβάνει την εκτίμηση της στοματικής υγείας χρησιμοποιώντας τυποποιημένους καταλόγους ελέγχου που μπορούν να συμπληρωθούν από μη οδοντιατρικό προσωπικό. Οι παρεμβάσεις περιλαμβάνουν την στοματική υγιεινή και τη διαχείριση της ξηροστομίας.
|
|---|
Copyright © 2013 Library AUEB. All rights reserved.