Προστασία κρίσιμων εθνικών υποδομών: επισκόπηση εθνικών οργανωτικών υποδομών για την προστασία κρίσιμων υποδομών πληροφορικής και επικοινωνιών

Abstract

Οι Κρίσιμες Υποδομές περιλαμβάνουν εκείνα τα τμήματα των υποδομών ενός κράτους (αγαθά, υπηρεσίες, εγκαταστάσεις) των οποίων η αδιάκοπη λειτουργία είναι τόσο σημαντική ώστε παρατεταμένη διακοπή, καταστροφή ή μείωση της αξίας τους μπορεί να έχει πολύ δυσμενείς συνέπειες για την οικονομική, πολιτική, κοινωνική ευημερία και την εθνική ασφάλεια. Η συνηθέστερη κατηγοριοποίηση των κρίσιμων υποδομών είναι η ακόλουθη: τραπεζικών και οικονομικών συναλλαγών, υποδομές πετρελαίου και φυσικού αερίου, επειγόντων περιστατικών, ηλεκτρικής ενέργειας, μεταφορών, τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών κοί παροχής κυβερνητικών υπηρεσιών. Στη μελέτη παρουσιάζονται οι Απειλές -οι οποίες διακρίνονται σε Φυσικές Απειλές κοα. Απειλές από τον Κυβερνοχώρο-, οι Παράγοντες που διευκολύνουν την Εκδήλωσή τους και οι «Εχθρικές Ομάδες». Εξαιτίας της σημασίας των κρίσιμων υποδομών για ένα κράτος αυτές πρέπει να προστατευθούν, ενώ τα μέτρα προστασίας μπορεί να είναι κοινά για όλους τους τύπους υποδομών ή να διαφέρουν ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζουν αυτές. Η Προστασία των Κρίσιμων Υποδομών αναφέρεται στα μέτρα τις διαδικασίες, τις πολιτικές κ.λπ. που μπορούν να διασφαλίσουν σε ορισμένο βαθμό ότι οι υποδομές ενός κράτους προστατεύονται αποτελεσματικά και μπορούν να επιβιώσουν μιας εναντίον τους επίθεσης, χωρίς σημαντική διακοπή των παρεχόμενων από αυτές αγαθών ή υπηρεσιών. Η Προστασία μπορεί να οριστεί ως συνιστώσα έξι ενεργειών: αποθάρρυνση, πρόληψη, εντοπισμός και ειδοποίηση, αντίδραση, ανάκαμψη κοα. αντενέργεια. Οι Κοινωνοί της Προστασίας ποικίλουν από τους οργανισμούς του έθνους έως τις επιχειρήσεις, τους ιδιοκτήτες κρίσιμων υποδομών και τους χρήστες. Για διάφορους λόγους, οι παρούσες Εθνικές Οργανωτικές Υποδομές (νόμοι, ρυθμιστικά πλαίσια, οργανισμοί) δεν επαρκούν για την Προστασία Κρίσιμων Υποδομών. Απαιτούνται νέες Ικανότητες, ενώ πρέπει να υπάρξουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις για την οργανωτική αλλαγή. Η μελέτη παρουσιάζει τις προσεγγίσεις των Η.Π.Α., της Αυστραλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου σε επίπεδο οργανωτικών υποδομών, ενώ γίνεται αναφορά KOL σέ Διεθνείς Οργανισμούς των οποίων τα ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν θέματα Προστασίας Κρίσιμων Υποδομών. Επίσης, γίνεται αναφορά στα Εμπόδια που τίθενται στις προσπάθειες διεθνούς συνεργασίας για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Τέλος, στη μελέτη συνοψίζονται ομοιότητες και διαφορές των τριών προσεγγίσεων, ιδιαιτερότητες του τομέα των κρίσιμων υποδομών και γίνεται αναφορά σε θέματα τα οποία δεν έχουν ακόμα διευκρινισθεί και τη δουλειά που μέλλεται να γίνει: τα ανοικτά θέματα.