Δημοσιονομική προσαρμογή και μεταρρυθμίσεις: με ή χωρίς το ΔΝΤ

Abstract

Η παρούσα εργασία εξετάζει τη συμβολή της διαδικασίας της δημοσιονομικής προσαρμογής και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στη σταθεροποίηση της οικονομίας σε περίοδο κρίσης. Παρουσιάζονται οι συνέπειες της δημοσιονομικής λιτότητας στο ΑΕΠ, στην ανεργία και στον πληθωρισμό, καθώς και ο ρόλος της ανταγωνιστικότητας και του Ισοζυγίου Τρεχουσών Συναλλαγών. Ακόμη, εκτίθενται οι περιπτώσεις χωρών που προσέφυγαν στη βοήθεια του ΔΝΤ ή την απέφυγαν, και αναφέρονται συνοπτικά τα αποτελέσματα των παρεμβάσεών του σε όποιες από αυτές πραγματοποιήθηκαν. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις κριτικές των οικονομολόγων οι οποίοι αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα της αυστηρής λιτότητας και τονίζουν τον κίνδυνο μακροχρόνιας ύφεσης και αύξησης των κοινωνικών ανισοτήτων. Η μελέτη καταλήγει ότι, παρά τις αμφισβητήσεις, η εξωτερική χρηματοδότηση μέσω μνημονίων συνεργασίας με διεθνείς οργανισμούς μπορεί να λειτουργήσει ως μηχανισμός σταθεροποίησης, αρκεί να πλαισιώνεται από ισχυρούς θεσμούς και ισορροπημένες μεταρρυθμίσεις.

This thesis examines fiscal adjustment and structural reforms as tools for economic stabilization and sustainable growth. It presents the effects of fiscal austerity on GDP, unemployment, and inflation, as well as the role of competitiveness and the current account balance. Case studies of countries that sought or avoided IMF assistance are also presented, with a focus on the outcomes of its interventions. Special attention is given to economists’ criticism, questioning the effectiveness of harsh austerity measures and highlighting the risks of prolonged recession and rising social inequalities. The study concludes that, despite criticisms, external financing through adjustment programs can serve as a stabilization mechanism, provided that strong institutions and balanced reforms support its implementation.